Laurens Hoevenaren – Fixatie (1e prijs)

‘Niet omkijken, we worden gevolgd!’
Jessica keek meteen over haar schouder. ‘Door wie?’
Ze zag verliefde stelletjes, een jong stel met drie kinderen, een vijftiger met een veel jongere vrouw die een kind in een buggy voor zich uit duwde. ‘Papa, dragen!’ commandeerde het kind met uitgestoken armen.
‘Ik zeg: Niet omkijken,’ siste Rob, terwijl hij haar het pad naar de olifanten induwde.
‘Natuurlijk,” zei ze, ‘we lopen door de dierentuin en we worden gevolgd. Rob, je bent hier niet in Afghanistan.’
Ze legde haar hand op zijn zwaar getatoeëerde rechterarm. Hij was na een speciale missie sinds twee dagen terug in Nederland, met een vierdaagse tussenstop op Cyprus om bij te komen. Hij was er gigantisch dronken geworden; de herinnering aan de bermbom was gebleven.
‘Een slanke jongen van begin twintig, blond, zonnebril, zwart overhemd, zwarte broek, rugzakje, fototoestel. Volgt ons vanaf binnenkomst.’
De jonge psychologe, met wie ze samen gesproken hadden, had hen gewaarschuwd: overdreven alertheid, schrikreacties, herbeleving, sterke argwaan, onverklaarbare angsten en agressie. En dan viel het nog mee. Het kon ook je relatie kosten. Of je leven.
‘Kom,’ zei ze, ‘we gaan naar het apenhuis, dan kunnen we lachen.’

Patrick stopte bij de roofvogelkooi. Even dacht hij dat ze hem gezien hadden. Zoals het meisje omkeek, nog voor ze rechtsaf gingen. Dat was niet de bedoeling. Uren had hij voor zijn opdracht gewacht op zijn twaalfde en laatste prooi, zoals hij het noemde. Of slachtoffer, dat klonk nog beter.
Dat deze man door een lang slank meisje in een gebloemd jurkje vergezeld werd, had het volgen makkelijker moeten maken, maar deze keek wel erg vaak om zich heen.
De man was hem meteen opgevallen. Eén bonk mannelijkheid, een testosteronstiertje, bruin verbrand, geen gram vet, kort stekelhaar en overdreven trots op zijn lichaam. Waarschijnlijk sportinstructeur of beveiliger, dacht hij.
Toch had hij ook iets kwetsbaars gezien, iets dat schuilging onder die waakzame blik.
Hij checkte de eerdere prooien op zijn toestel. Een jongetje van drie, dat door zijn broertje met een rubberen gifslang overstuur was gemaakt, een moeder die niet zag dat haar dochtertje aan haar vlechten werd getrokken, een kleine jongen in een prinsessenjurk, een slungelige puberjongen in spijkerbroek.
Deze man zou de laatste zijn. Hij had ze allen op intuïtie gekozen. Duiden wilde hij pas als hij er twaalf had.
Hij liep nonchalant maar snel verder.

Het stonk als een oordeel in het apenhuis. Rob voelde zijn maag samentrekken. Het rook er naar een mengeling die deed denken aan lauwe poepluiers, braaksel, desinfecteermiddel en stro. De geur van de dood.
‘Ik ben misselijk,’ zei hij, terwijl Jessica naar een grote mannetjesgorilla zwaaide.
‘Kijk dan, hij vindt mij leuk!’ riep ze terwijl Rob naar buiten liep.

Patrick wist niet wat hij zag. Op goed geluk had hij zich tegenover de uitgang van het apenhuis geposteerd. Na het passeren van een luidruchtige schoolklas werden de dikke plastic flappen die het apenhuis van de buitenwereld scheidden, ruw opengedrukt.
Het was hem! En hij was alleen!
Hij drukte meteen af.

In de ambulance kwam Patrick bij. Hij probeerde zich op te richten, maar lag vastgesnoerd.
‘Hoe… wat…?’ stamelde Patrick.
‘U hebt een paar flinke klappen gehad, waarschijnlijk kaakfractuur en hersenschudding. U gaat nu naar het ziekenhuis. Kent u de man die u aanviel?’
‘Waar is mijn fototoestel?’
‘We hebben geen fototoestel aangetroffen.’

De volgende dag zaten Jessica en Rob met een grote bos bloemen bij zijn bed.
‘We hopen dat je geen aangifte doet,’ zei Jessica. ‘Rob is net terug uit Afghanistan. Een aangifte zou heel vervelend zijn voor zijn verdere loopbaan.’
‘Wat dacht je van mij?’ zei Patrick. ‘En waar is mijn toestel?’
‘Hier. Maar waarom maakte je de foto?’
‘Ik doe het tweede jaar grafische vormgeving. In twaalf foto’s moest ik mijn ontwikkeling tonen, maar zonder dat iemand poseerde. Ik wilde mijn coming out laten zien.’
Rob kneep zijn vuisten samen.
‘Mijn hemel,’ zei hij, ‘nou ben ik ook nog het rolmodel van een homo.’
‘Heb je iets tegen homo’s?’
‘Ik niet, mijn broer is homo,’ zei Jessica. ‘En Rob ook niet, hè Rob? Patrick, doe alsjeblieft geen aangifte.’
Patrick zweeg.
‘Onder één voorwaarde. Ik wil van hem een serie foto’s maken.’
‘Onder geen beding,’ zei Rob.
Patrick haalde zijn schouders op.
‘Ik wil jouw verhaal tonen, je stoerheid, je angst. En dat we meer op elkaar lijken dan je denkt. Jullie mogen er een dag over denken. En anders wordt het aangifte.’

Een jaar later werd Patrick genomineerd voor de Paul Huf Award.

zaterdag 2 september • 11.00 – 17.00 uur • Laanstraat

Kids

In de Laanstraat vind je tientallen Baarnse verenigingen die interessant zijn voor jong en oud.

Maak kennis met de vrijwillige brandweer en bekijk een brandweerwagen van dichtbij, neem een kijkje bij de dierenambulance en doe mee met tal van activiteiten bij de kramen.

zaterdag 2 september • 11.00 – 17.00 uur • Laanstraat

Zorg & welzijn

Alle kramen op het gebied van zorg en welzijn vind je aan het begin van de Laanstraat ter hoogte van het gemeentehuis.

Kom langs voor vragen als: Wie gaat voor wie zorgen, wie durft te helpen, hoe maken we lastige onderwerpen als ziekte en sterven bespreekbaar en wie durft de handschoen op te pakken en daadwerkelijk te helpen. Ontmoet specialisten die lastige onderwerpen met u durft te bespreken of meld je aan als vrijwilliger bij één van deze organisaties, want een paar extra handen kunnen ze wel gebruiken.

Begin juni vind je hier een overzicht van deelnemende organisaties.

zaterdag 2 september • 11.00 – 17.00 uur • Laanstraat

Verenigingen​​

Kom langs en ontdek wat Baarn allemaal te bieden. Vind eindelijk die vereniging die bij jou past of misschien zoek je wel een leuke vrijwilligers activiteit?

Kom naar de Laanstraat en laat je inspireren door deze enthousiaste organisaties en vrijwilligers. Techniek, natuur en cultuur… in Baarn is er van alles te beleven!

Begin juni vind je hier een overzicht van deelnemende organisaties.

1 – 2 – 3 september 2023

Foodtrucks

In de Pekingtuin is er van vrijdag tot en met zondag een gezellige foodcourt met heerlijk vers eten voor jong en oud. Vers gemaakte friet, schepijs of een overheerlijke cappuccino; het kan allemaal.

zaterdag 2 september | 11.00 – 17.00 uur | Pekingtuin

Verenigingen​

Maak kennis met Baarnse verenigingen en organisaties. Het festival is de ideale gelegenheid om te kijken welke club bij jou past.

Begin juni vind je hier een overzicht van deelnemende organisaties.

zaterdag 2 september | 11.00 – 17.00 uur | Pekingtuin

Workshops activiteiten

Jong en oud kunnen naar hartelust sporten op het sportplein. Trap een balletje, doe mee met tennis, spring over de airtrack en nog veel meer.

Vanaf circa half juni zullen alle sportactiviteiten bekend worden gemaakt.

zaterdag 2 september | 11.00 – 17.00 uur | Pekingtuin

Verenigingen

Maak kennis met Baarnse verenigingen en organisaties. Het festival is de ideale gelegenheid om te kijken welke club bij jou past. Of het nu gaat om sport, cultuur of het vinden van een leuke BSO; je vindt ze allemaal op het Kinderplein.

Begin juni vind je hier een overzicht van deelnemende organisaties.

zaterdag 2 september | 11.00 – 17.00 uur | Pekingtuin

Workshops
activiteiten

Kinderen kunnen non-stop mee doen met workshops en andere leuke kinderactiviteiten. Leer dansen, moestuintjes maken, spring op het springkussen of plof neer voor een rustig potje schaken.

Vanaf circa half juni zullen alle kinderactiviteiten bekend worden gemaakt.

zaterdag 2 september | 11.00 – 17.00 uur | Pekingtuin

Stempel
Kaart

Op de stempelkaart staan alle kinderactiviteiten die je op het Kinderplein en Sportplein kan doen.

Verzamel stempels door mee te doen aan workshops of activiteiten bij de kramen. Bij vier of meer workshops mag je een verrassing ophalen.

De stempelkaart kan je ophalen bij de kraam van Happy Kids, deze vind je op het Kinderplein.